Rozdział : 2

Siedziałam cały czas przy Niej . Minęły może dwie godziny odkąd jestem na tej sali . Dużo rozmawiam z przyjaciółką jak i dużo się dowiaduję . To co mi opowiedziała nie było do uwierzenia . Za każdym słowem , które było wypowiedziane w głowie wszystko sobie wyobrażałam . Jak ktoś mógł potraktować tak Nią . Nie dość , że okradł to jeszcze pobił . Gdybym wiedziała kto to od razu bym zabiła . Ale nawet nie wiem czy policja zajęła się już tą sprawą . Chyba jeszcze nie rozmawiali z Emmą . Zanim do tego dojdą kto to zrobił to się zestarzejemy .
  No nie oszukujmy się . Taka jest prawda .
- Megan , ten chłopak cały czas się na Ciebie patrzy . - szepnęła z szerokim uśmiechem .
- Co? - odwróciłam się a Harry puścił mi oczko .
Fajnie? Ponownie poczułam rumieńce , które oblały moją twarz .
- Przystojny .. - spojrzała mi w oczy i przygryzła dolną wargę .
- Emm o czym Ty myślisz . - zaczęłyśmy się śmiać , lecz po chwili skończyłyśmy bo jednak to Szpital i trzeba być cicho ..
- Widziałaś się z Alex?
- Tak . Byłam u Niej wszystko w porządku .
- Meg mam do Ciebie prośbę . Zajęłabyś się Nią póki nie wyjdę ze Szpitala .
Pierwsza myśl : Co? 
No ale w końcu jest moją przyjaciółką i wskoczę za nią w ogień . 
- Dobrze . - uśmiechnęłam się nie pewnie . - A mam ją uświadomić , że znajdujesz się w szpitalu ?
Po moim pytaniu bardzo się zdziwiła :
- Powiedz mi , że jej jeszcze nie powiedziałaś ?
- No nie .
- No to raczej? - rzekła .
- Panno Smith? - ktoś odezwał się za plecami .

* Odwróciłam się *

Przed nami stała niska , szczupła blondynka w białym fartuchu z dwoma policjantami .
- Do Pani . - wskazała mężczyzną , gdzie mają się udać i po chwili stali obok mnie . Nie dość , że obsypywali dziewczynę setkami pytań to jeszcze jeden z nich gapił się dosłownie na mnie . Czułam ten cholerny wzrok . Nie wytrzymam tu dłużej .
- Emma , Ja może już pójdę . Przyjdę jutro z Alex . Trzymaj się . - ucałowałam czoło przyjaciółki i zaczęłam zmierzać do korytarza . Zanim wyszłam powiedziałam kulturalnie Mamie przystojniaka " Do widzenia " i opuściłam salę .

*

Stałam na chodniku przed Szpitalnym budynkiem próbując złapać taksówkę . Nie dość , że żadna nie chce się zatrzymać to jeszcze się rozpadało . 

Niech to szlag !

Nagle podjechał czarny Range Rover . Osłupiałam i wpatrywałam się w samochód . Nagle po woli zaczęła się opuszczać szyba . Nie był to taksówkarz , lecz Harry . Wpatrywał się we mnie swoimi zielonymi oczętami . 

- Co taka piękna dziewczyna robi na chodniku , gdy pada deszcz? 

- Czekam na księcia z bajki . - zażartowałam , widocznie go rozbawiło , ponieważ zaczął się śmiać .

- Kochanie mamy XXI wiek , już rycerze nie jeżdżą na białych koniach . Wsiadaj , podwiozę Cię .

Chwilę się zastanawiałam , ale jednak zdecydowałam się i wsiadłam do pojazdu .

- Gdzie Księżniczkę zawieźć ? - powiedział poprzez śmiech , kiedy zamykałam drzwi .

- ( .... ) na tą ulicę . Wiesz gdzie to? 

- Oczywiście . - uśmiechnął się i ruszyliśmy do domu przyjaciółki . 

Podczas jazdy obserwowałam wszystko co się w wokół mnie działo i również Jego . Kątem oka widziałam , że jest skupiony na drodze oraz ręce , które mocno ściskały kierownicę . 

- Ta dziewczyna przy której siedziałaś . Co się jej stało ? - przerwał ciszę . 

- Ktoś na nią napadł .  

- Jest Twoją siostrą ? - zapytał ponownie spoglądając na mnie .

- Nie .. To moja przyjaciółka . - rzekłam . 

- To tu . - wskazałam dom .

- Bardzo ładny Dom . 

- To nie mój - uśmiechnęłam się  .

Lekko się zdziwił , ale znowu odezwał się.

- Proszę bardzo . Dowiozłem na miejsce . - powiedział , a Ja chciałam już wysiadać , lecz mi to przerwano .

Raczej On to przerwał .

- A podziękowanie za podwózkę ? - zadał kolejne pytanie . 

Przybliżył się bliżej do mnie wpatrując się cały czas w moje oczy 

. Stop! Stop ! Stop! No halo? Koleś my się znamy nie całe 2 godziny .

Szybkim ruchem ucałowałam jego policzek i wysiadłam z samochodu . On tylko wybuchł śmiechem i rzekł :

- Do zobaczenia Megan. - po chwili odjechał .

Wpatrywałam się w oddalający samochód Harry'ego . Matko Boska jak On na mnie działa ? Wpadłam przypadkiem na Niego na korytarzu . Może tak właśnie musiało się stać ? I te jeszcze " do zobaczenia" ? . Chcę się ponownie ze mną spotkać ..? 

- Megan? - z myśli wyrwał mnie głos młodszej siostry Emmy .

- Alex ! - podbiegłam do dziewczynki , która stała w samych skarpetkach przy drzwiach .

- Kto to był i gdzie Emma? - spytała .

- Wszystko Ci powiem tylko ... w środku OK? - powiedziałam i weszłyśmy do środka . 

Dopiero teraz wpadłam na to , że nie mam numeru Harry'ego . Jak my mamy się spotkać ? Może znowu na siebie wpadniemy? 

- Halo? Megan? - machała dziewczynka rękami przed moją buzią .

-  To był mój znajomy Harry . 

Mogę go tak nazwać ? Raczej . 

- A jeśli chodzi o Emmę to .. 

- Proszę cię mów! Nie ma jej od rana . Martwię się o Nią . - usiadła mi na kolanach , gdy znalazłyśmy się w salonie na sofie . 

- Jest w szpitalu . Czuje się dobrze , ale jest bardzo poobijana .

Dziewczynka jakby zatrzymała się . Nie ruszała się tylko widziałam jak jej oczy co sekundę zmieniają położenie , gdy zatrzymały się na mojej twarzy . Całe były czerwone . Płakała . Wtuliłam ją w moje ciało a prawą ręką gładziłam ją po długich brązowych włosach .

- Co się jej stało? - ponownie spojrzała na mnie .

- Ktoś na Nią napadł . Dlatego dziś rano byłam po tą książeczkę zdrowia ,

bo lekarz potrzebował dokumentów Emmy . A i jeszcze jedno . Zaraz pójdziemy Cię spakować i dopóki Twoja siostra nie wróci ze Szpitala będziesz mieszkać u Mnie . Dobrze? - dziewczynka słuchała i na końcu pokiwała głową . Momentalnie pociągnęła mnie za rękę biegnąc na górę do jej pokoju . Kiedy znalazłyśmy się na miejscu usiadłyśmy przed dużą z drewna szafą . Między czasie Alex wyciągnęła walizkę , a Ja pomogłam wybrać odpowiednie ubrania na te kilka dni , gdzie spędzi u Mnie . 

*

Piętnaście minut temu weszłyśmy do mojego mieszkania . Pokazałam dziewczynce pokój , w którym będzie przebywać . Z powodu tego , że moje mieszkanie nie jest za duże i jest tylko kuchnia , łazienka , salon i pokój , czyli sypialnia . Alex na ten czas zajmie mój pokój , w którym śpię . Ja przetrwam w salonie na sofie . Wiadomo , że to nie to samo co tamto pomieszczenie , ale damy radę . Czego się nie robi dla najlepszej przyjaciółki . Jednym słowem Damy radę . Właśnie zaparzam herbatę  , a Alex siedzi w sypialni . A co robi ? Tego to już nie wiem . 

- Alex herbata ! - krzyknęłam idąc z gorącymi kubkami do salonu . 

Nagle z sypialni wyłoniła się mała istotka , jaką była siostra Emmy . 

- Megan? Narysujesz coś mi ? - zapytała biorąc kubek w ręce siadając koło Mnie .

- Ja?? .. Pewnie. - prawie się poparzyłam , kiedy to usłyszałam . Dawno dla nikogo nie malowałam . Chyba ostatni raz dla Mamy . Pamiętam ten obrazek do dziś . Kolorowy bukiet w niebieskim wazonie . Rodzicielka umieściła rysunek w ramce i chyba do dziś wisi w salonie . 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WITAJCIE ! 

No to mamy 2 rozdział ! 

Podoba się ? 

Dodaj komentarz :)

DO ZOBACZENIA !

CZYTASZ = KOMENTUJESZ